Platon "Fedon"

Jeden z dialogów sokratejskich Platona. Ten, którego akcja dzieje się już po skazaniu Sokratesa, gdy zbliża się wykonanie wyroku śmierci. Dialog dotyczy nieśmiertelności duszy, którą to nieśmiertelność dowodzą jego uczestnicy, popełniając przy tym masę błędów logicznych i uproszczeń. Ale są one psychologicznie zrozumiałe — chodzi o pociechę dla Sokratesa, a nie o logiczny i pewny dowód…

Fragmenty:

“[…] Czy sądzisz, że jest rzeczą filozofa dbać o tak zwane przyjemności; takie jak pokarmy i napoje?
– Wcale nie, Sokratesie – powiada Simiasz.
– No cóż, a o służbę Afrodyty?
– Nic podobnego.”

“Kritonie, myśmy winni koguta Asklepiosowi. Oddajcież go, a nie zapomnijcie!”

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License